Een mooi beeld van wat muziek met mensen doet, vind je soms op de meest onverwachte plekken. Ik houd ervan om mensen te observeren wanneer er muziek gemaakt wordt. Niet allen de muzikanten, die je regelmatig al snel in een soort trance van klanken iet verdwijnen, maar vooral ook de mensen die door de muziek aangetrokken worden.
Een mooie plek hiervoor is er één die op steeds meer plekken in Nederland, en de rest van de wereld, verschijnt: bij de piano op het station.
Afgelopen week kwam ik Utrecht Centraal binnen gelopen en nam er net een jonge knul plaats aan de piano, zijn vriend stond er een beetje ongemakkelijk naast, lachend om de muzikale grapjes van zijn vriend. Ik kreeg de indruk dat hij die grapjes niet helemaal begreep.
Even later kwam er een andere jonge knul bij en ze besloten om samen verder te spelen. Dit resulteerde al heel snel in een magisch samenspel van klank die de hele stationshal vulde, de vrouwelijke omroepster kwam er met moeite bovenuit.
In de verte zag ik een apart gekleed meisje aan komen lopen, je zag haar ogen zelfs van die afstand twinkelen. Ze bleef op een afstand van zo'n 10 meter van de jongens, en de piano, gebiologeerd kijken, haar voet bewoog langzaam op en neer, maar haar bewegingen werden al snel enthousiaster.
Hoe langer de muziek door ging, hoe meer mensen zich rond de piano verzamelden en hoe meer de jongens plezier kregen in hun spel. Er kwamen mensen voorbij die de wereld om hen heen niet mee kregen omdat er misschien net belangrijk werk op hun telefoon verscheen, maar het merendeel van de mensen maakte toch een opmerking: "moet je die vingers zien!" "knap, hè?!".
In het publiek dat zich verzameld had werden blikken uitgewisseld, mensen die elkaar niet kennen, vonden ineens een connectie met een wildvreemde, er werd contact gemaakt tussen dansende bejaarden en jonge meiden en mannen.
Toen de jongens langzaam tot het einde kwamen van hun improvisatie, barstte er een daverend applaus los. Langzaam lost de meute op in het alledaagse tempo van Utrecht Centraal, maar de lach op het gezicht van het meisje en de bejaarde vrouw en niet te vergeten de jonge knullen die samen zoiets moois hadden gecreëerd, zal nog lang nasidderen door dit station.
Reactie schrijven